ငွက္ႀကီး

ငွက္ႀကီးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ျခင္း၊ အပုိင္း (၅)

က်ေနာ္ထိုင္းကို ထြက္ဖို႔ျဖစ္လာေတာ့ က်ေနာ့္အလုပ္ေတြက တန္းလန္း၊ အကုန္လံုး ငွက္ႀကီးကို အပ္ခ့ဲရတယ္။ က်န္သမွ်ကိုလည္း သူတာ၀န္ယူေပးပါတယ္။ အားလံုးၿပီးတ့ဲ အထိ။

က်ေနာ့္အလုပ္ေတြ အားလံုးသိမ္းၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အိမ္မွာ သူအပ္ေပးတယ္။ ေနာက္တစ္လေလာက္ေနေတာ့ သူ႔ဆီက စာတစ္ေစာင္ ရတယ္။ အလုပ္ကိစၥဆန္ဆန္ ေရးထားတ့ဲစာ။ လက္ေရးက ထံုးစံအတိုင္း မလွမပနဲ႔။

အဲဒါေတြ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္လည္း ထိုင္းမွာ ကိုယ့္ဘာသာ အဆင္မေျပေနတ့ဲ ကာလ သူ႔ဆီ မဆက္သြယ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး သတင္းရတာေတာ့ သူလည္း သူ႔အလုပ္ေတြကို သူ႔ညီ ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ဆီ လႊဲေပးၿပီး မိဘေတြနဲ႔ ျပန္ေနတယ္ ၾကားတယ္။

ငွက္ႀကီး

ငွက္ႀကီး မိန္းမပိုးျခင္း၊ အပိုင္း (၄)

က်ေနာ္သိသေလာက္ ငွက္ႀကီးမွာ ရည္းစားမရွိခ့ဲဖူး။ ထားလည္း မထားခ့ဲဖူးတ့ဲ ပံုပါ။ တစ္ခါမွ အဲဒီကိစၥေတြ စကားမဟ တတ္ဖူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေနရင္း ငွက္ႀကီး ေစ်းသည္ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က္ုိ ေတြ႔လာတယ္။ သူ႔အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ သူသြားရင္း ေတြ႔လာခ့ဲတာပါ။

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို ျပမယ္ဆိုၿပီး ေစ်းထဲသြားရင္း ျပတယ္။ က်ေနာ့္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ခံလူဆိုေတာ့ သူျပတ့ဲ ေကာင္မေလးကို သိၿပီးသား။ ဒါနဲ႔ အားေပး အားေျမႇာက္လုပ္ရေတာ့တယ္။ မဆိုးဘူး "လိုက္ေပါ့"။

အဲဒါနဲ႔ သူ အဲဒီေကာင္မေလးဆီမွာ ေစ်း၀ယ္တ့ဲ လုပ္ငန္းစဥ္က စပါေတာ့တယ္။ ေန႔တိုင္းနီးပါး ၀ယ္ေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးက ငယ္ဦးမယ္။ အသက္က ၂၀ သာသာ။ အေ၀းသင္ တက္ေနတယ္။ ပံုစံက
အဆိုေတာ္ စုိးစႏၵာထြန္းကို ၁၀၀ % ကေန ၈၀% ေလာက္ ခ်ဳံ႕ထားတ့ဲပံုစံ။ အသားညိဳၿပီး ဆံပင္က ရွည္တယ္။ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနတတ္တယ္။ ယဥ္ေက်းတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ေဘာ္ဒါႀကီး စြံခ်င္လည္း စြံသြားပါေစေတာ့ဆိုၿပီး ၀ိုင္းၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပါရမီျဖည့္ရတယ္။

ဒါနဲ႔ ငွက္ႀကီးကို နည္းလမ္းေတြ ၀ိုင္းစဥ္းစားေပးရေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုမွ အလုပ္မျဖစ္။ အဲဒီေကာင္မေလးဆီမွာ ပံုမွန္ ေစ်း၀ယ္တာကလြဲလို႔ ဘာမွ မထူးျခားလာ။ ေကာင္မေလးက ရိပ္မိေနၿပီ၊ ငွက္ႀကီး သူ႔ကို လာလာပိုးေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဆရာက မ်က္ႏွာတည္ႀကီးနဲ႔ ေစ်း၀ယ္ ၿပီးရင္ ျပန္ထြက္လာ၊ ဒါပဲ။

ဒီထက္ မပိုလာေတာ့ ငွက္ႀကီးကို ေကာင္မေလး အေ၀းသင္ အနီးကပ္တက္တ့ဲ ကားနဲ႔ ေက်ာင္းထဲ လိုက္သြားဖို႔ အႀကံေပးရတယ္။ ဒါနဲ႔ ငွက္ႀကီး ၀ီရိေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ ေက်ာင္းကို လုိက္သြားပံု ရတယ္။ ဘာမွေတာ့ ထူးျခားတယ္ မေျပာ။ က်ေနာ္လည္း ဆက္မေမးမိ။

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး အလုပ္ကမ်ား၊ သူလည္းေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနပံုရေတာ့ က်ေနာ္လည္း စၿပီးမေျပာျဖစ္ေတာ့ဘဲ ငွက္ႀကီး မိန္းမပိုးတ့ဲ လုပ္ငန္းလည္း ၿပီးဆံုးသြားေတာ့တယ္။

ငွက္ႀကီး

ငွက္ႀကီးရဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး၊ အပိုင္း (၃)

က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အၿမဲတမ္းသံုးေနတ့ဲ စကားတစ္ခု အမွတ္တရ ရွိခ့ဲၾကတယ္။ "ခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ"၊ ဒါက သူသံုးေနၾက စကား။ တစ္ခု ေဆြးေႏြးလို႔ သေဘာမတူတ့ဲ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးနိဂံုးမွာ ငွက္ႀကီးသံုးေနၾက စကား။

ဆိုလိုတာကေတာ့ ခ်င့္ခ်င္ခ်ိန္ခ်ိ္န္ လုပ္ဖို႔။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ပါ အဲဒီစကားကို လိုက္သံုးတယ္။ တစ္ခုခု သူ႔ကို နားခ်လို႔ မရရင္ "ခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ" လို႔ဘဲ အဆံုးသတ္လိုက္ရတာေတြ ရွိတယ္။

ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး အားနာတတ္ၾကသူေတြပါ။ က်ေနာ့္ ေဒါသက မ်က္ႏွာသုန္မႈန္ၿပီး အိမ္ျပန္ရုံေလာက္နဲ႔ ၿပီးေပမယ့္၊ အခန္႔မသင့္ရင္ ငွက္ႀကီးေဒါသက ကံမေကာင္းတ့ဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ေပၚ က်သြားတတ္တယ္။ တစ္ခါ အလိုက္မသိတ့ဲ စစ္တပ္က အရာခံဗိုလ္တစ္ေယာက္က သူ႔ဆီ မီးစက္လာငွားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သူေရာ က်ေနာ္ပါ အလုပ္အတြက္ ေခါင္းစားေနတ့ဲ အခ်ိ္န္ပါ။ သူ႔ေဒါသက အရာခံဗိုလ္အေပၚ ေရာက္သြားတယ္။ ဟိုလူကလည္း လာတ့ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုပဲ ေခါင္းထဲ ထားတ့ဲလူနဲ႔ တူတယ္။ ငွက္ႀကီး တရားေဟာသမွ်ကုိ နားေထာင္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ မီးစက္ကို ဆိုက္ကားနဲ႔ ရေအာင္ သယ္သြားတယ္။

ေနာက္ သူ႔မွာအားခ်က္ တစ္ခုရွိတယ္။ အရမ္းညစ္လာရင္ အရက္ဆိုင္ ထိုင္တာ၊ Army Rum တစ္ပိုင္းနဲ႔ သူ႔ညစ္သမွ်ကို ေျဖေတာ့တာဘဲ။ သူအရက္ဆိုင္ ထိုင္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္လိုက္မထိုင္ ေပးျဖစ္ဖူး။ သူ႔အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကို ေခၚသြားၿပီး ေသာက္တတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာေတာ့ နာမည္ရပါတယ္။ ကၽြတ္ဆတ္ဆတ္ နဲနဲ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ကို လူတိုင္းခင္ ၾကပါတယ္။