ငွက္ႀကီး

ငွက္ႀကီးရဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး၊ အပိုင္း (၃)

က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အၿမဲတမ္းသံုးေနတ့ဲ စကားတစ္ခု အမွတ္တရ ရွိခ့ဲၾကတယ္။ "ခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ"၊ ဒါက သူသံုးေနၾက စကား။ တစ္ခု ေဆြးေႏြးလို႔ သေဘာမတူတ့ဲ အခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးနိဂံုးမွာ ငွက္ႀကီးသံုးေနၾက စကား။

ဆိုလိုတာကေတာ့ ခ်င့္ခ်င္ခ်ိန္ခ်ိ္န္ လုပ္ဖို႔။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ပါ အဲဒီစကားကို လိုက္သံုးတယ္။ တစ္ခုခု သူ႔ကို နားခ်လို႔ မရရင္ "ခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ" လို႔ဘဲ အဆံုးသတ္လိုက္ရတာေတြ ရွိတယ္။

ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး အားနာတတ္ၾကသူေတြပါ။ က်ေနာ့္ ေဒါသက မ်က္ႏွာသုန္မႈန္ၿပီး အိမ္ျပန္ရုံေလာက္နဲ႔ ၿပီးေပမယ့္၊ အခန္႔မသင့္ရင္ ငွက္ႀကီးေဒါသက ကံမေကာင္းတ့ဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ေပၚ က်သြားတတ္တယ္။ တစ္ခါ အလိုက္မသိတ့ဲ စစ္တပ္က အရာခံဗိုလ္တစ္ေယာက္က သူ႔ဆီ မီးစက္လာငွားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က သူေရာ က်ေနာ္ပါ အလုပ္အတြက္ ေခါင္းစားေနတ့ဲ အခ်ိ္န္ပါ။ သူ႔ေဒါသက အရာခံဗိုလ္အေပၚ ေရာက္သြားတယ္။ ဟိုလူကလည္း လာတ့ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုပဲ ေခါင္းထဲ ထားတ့ဲလူနဲ႔ တူတယ္။ ငွက္ႀကီး တရားေဟာသမွ်ကုိ နားေထာင္ၿပီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ မီးစက္ကို ဆိုက္ကားနဲ႔ ရေအာင္ သယ္သြားတယ္။

ေနာက္ သူ႔မွာအားခ်က္ တစ္ခုရွိတယ္။ အရမ္းညစ္လာရင္ အရက္ဆိုင္ ထိုင္တာ၊ Army Rum တစ္ပိုင္းနဲ႔ သူ႔ညစ္သမွ်ကို ေျဖေတာ့တာဘဲ။ သူအရက္ဆိုင္ ထိုင္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္လိုက္မထိုင္ ေပးျဖစ္ဖူး။ သူ႔အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကို ေခၚသြားၿပီး ေသာက္တတ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာေတာ့ နာမည္ရပါတယ္။ ကၽြတ္ဆတ္ဆတ္ နဲနဲ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ကို လူတိုင္းခင္ ၾကပါတယ္။