ေလွကားထစ္မ်ား၊ ဘ၀နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္

ေျခတံရွည္တ့ဲ က်ေနာ့္အတြက္ အခ်ဳိ႕ေလွကားထစ္ေတြကေတာ့ စိပ္လြန္းလွတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလွကားထစ္တိုင္းက က်ေနာ့္အတြက္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္လက္ခံ ရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေလွကားေတြကလဲ ခပ္စိပ္စိပ္နဲ႔။ တခ်ဳိ႕လဲ မတ္ေစာက္တ့ဲ ေလွကားထစ္မ်ဳိးေတြပါ။

ခပ္စိပ္စိပ္ေလွကားေတြကပဲ က်ေနာ့္ကို ေမာေစခ့ဲတ့ဲ အခါမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ ျပဳတ္က်တ့ဲေစခ့ဲတ့ဲ ေလွကားထစ္မ်ဳိးေတြလည္း ရွိခ့ဲပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေလွကားတက္ေဖာ္ရင္း ျပံဳးျပခ့ဲသူေတြ ရခ့ဲဖူးသလို။ ၀င္တိုက္သြားခ့ဲသူလည္း အမ်ားအျပား ရွိခ့ဲဘူးတယ္။ မသိက်ဳိးႏြံျပဳသြားခ့ဲသူေတြကေတာ့ အမ်ားအျပားေပါ့။ သူမ်ားတက္ေနလို႔ ရပ္ေစာင့္ေနရတာမ်ဳိးလဲ ႀကံဳဖူးၿပီ။ ေရွ႕ကလဲ မတက္ပဲ ပိတ္ရပ္ထားတာမ်ဳိးလဲ ရွိတယ္။ လွမ္းၿပီးမင္းတက္ရမ့ဲ ေလွကား မဟုတ္ဘူးဆိုတာ မ်ဳိးလဲ ၾကားရေပါင္းမ်ားပါၿပီ။

ေလွကားထစ္ေတြ တက္တိုင္း တက္တိုင္း တခါတေလ က်ေနာ့္ဘ၀နဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတြးမိတ့ဲ အေတြးေလးတစ္ခုရွိတယ္။ ေလွကားထစ္ေတြက က်ေနာ့္ ဘ၀လိုပဲလို႔။ ျမင့္ျမင့္ေရာက္ခ်င္တ့ဲ က်ေနာ့္အတြက္ အၿမဲတက္ေနရတယ္။ တခါတေလလဲ ျပန္ျပန္ လိမ့္က်တယ္။ ေနာက္ျပန္တက္ရတယ္။ အဲဒီလို တက္ေနရင္း ကူညီတ့ဲလူ၊ အားေပးတ့ဲလူ၊ ဆြဲခ်တ့ဲလူ၊ ျပံဳးျပခ့ဲတ့ဲသူ၊ မ့ဲျပသြားတ့ဲသူ၊ ရန္လိုသူ၊ ေမတၱာေပးတ့ဲသူ၊ မနာလိုတ့ဲသူ၊ ဂရုဏာထားတ့ဲလူ၊ အမ်ားအျပားနဲ႔ ဆံုျဖစ္ပါတယ္။

ေလွကားထစ္ေတြလိုပဲ ဘ၀ကို တစ္ဆင့္ဆင့္ ဆက္တက္ခ့ဲဖူးတယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ေနရာကာလတစ္ခုမွာ ရင္းႏွီးကၽြမ္းက်င္ၿပီးသြားရင္ သူ႔ထက္ျမင့္တ့ဲ အရာကို ဆက္လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသြားေနရာမွာ ဆက္ၿပီး အခ်ိန္ၾကာၾကာေနရတာ ၿငီးေငြ႕သြားတတ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ တည္ေဆာက္ထားၿပီးတ့ဲ ဘ၀ေလးေတြကို ထားရစ္ခ့ဲရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခု ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရပါတယ္။ ကိုယ္အပတ္တကုတ္ တည္ေဆာက္ထားတ့ဲ ဘ၀ေလးေတြ (ပတ္၀န္းက်င္ေလး) ကို ထားခ့ဲရတာဟာ ကိုယ့္လက္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ဆံုး႐ႈံးရသလို ခံစားရ ေစပါတယ္။ နာက်င္ရပါတယ္။

ဘာေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ေလွကားထစ္ေတြကို ဆက္ၿပီး တက္ျဖစ္ဦးမွာပါ။ ပတ္၀န္းက်င္သစ္ေတြကိုလည္း ဆက္ၿပီး တည္ေဆာက္ရဦးမွာပါ။။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လဲ ေလွကားထစ္ေတြေပၚ တက္ရတာကို ပတ္၀န္းက်င္သစ္ေတြကို ျပန္ျပန္တည္ေဆာက္ရတာ က်ေနာ္ က်င့္သားရသြားပါလိမ့္မယ္။